😎
ถ้าจะเดา มาทายกันซิว่าในวงเล็บของ VLookup แต่ละส่วนต้องประกอบด้วยอะไรบ้าง จากภาพนี้ทำไมการหาว่ารหัส a002 มีชื่อว่าอะไรนั้น จึงต้องเป็น =VLOOKUP(F3,MyData,2,0)
.
☝️ โปรแกรมเมอร์คนที่คิดสร้างสูตรนี้ขึ้นมาให้เราใช้ เขาต้องหาหลักการที่จะทำให้สูตรที่จะสร้างขึ้นนั้นทำงานอย่างสมเหตุสมผลมากที่สุด ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆก็จับอะไรก็ได้มาใส่ลงไปในวงเล็บ
.
💥 หลักการแรก คือ ต้องมีโครงสร้างภายในวงเล็บของสูตรที่ไล่เรียงตามลำดับการคิดของมนุษย์
.
ลองคิดดูนะครับว่า ถ้าจะหาว่ารายการของรหัส a002 นั้นมีชื่อว่าอะไร ลำดับการมองหาด้วยสายตาของคุณจะมองกันยังไงทีละขั้น
.
ขั้นแรก ต้องรู้ก่อนว่าจะหาอะไร นั่นคือ หารหัส a002
.
ขั้นที่สอง ต้องเหลือบตาไปมองหาจากที่ไหนล่ะ ก็ต้องไปมองหาจากตารางที่เก็บรหัส a002 เอาไว้ ซึ่งในภาพนี้คือพื้นที่ตาราง B3:D7 ซึ่งตั้งชื่อไว้ว่า MyData
.
ขั้นที่สาม พอมองหารหัส a002 พบแล้ว จะหาว่ารหัสนั้นชื่ออะไร ก็ต้องนับไปทางขวามือต่อไปอีกกี่ column
.
ขั้นที่สี่ สมมติฐานดั้งเดิมของไมโครซอฟท์ที่ใช้มาตลอดเมื่อใช้กับตารางข้อมูลก็คือธรรมชาติของตารางต้องเรียงลำดับจากน้อยไปมาก และจะมองจากบนมาล่าง
.
ถ้าตารางนั้นเรียงอยู่แล้วก็แล้วไปไม่ต้องใส่อะไรเพิ่มหรือจะใส่คำว่า True หรือเลข 1 ก็ได้ แต่ถ้าไม่ได้เรียง ต้องบอกให้หาแบบค่าที่ไม่ได้เรียงตามธรรมชาติ โดยใส่คำว่า False หรือเลข 0 ที่หมายความว่า ไม่ได้เรียงลำดับลงไป
.
พอคิดแต่ละส่วนตามลำดับการมองหาค่าได้แล้ว คราวนี้ก็ถึงตอนตั้งชื่อสูตรล่ะครับ มองหาก็คือ Lookup แล้วมองตามแนวตั้งก็คือ Vertical จึงให้ชื่อสูตรนี้ว่า VLookup นั้นเอง
.
ดังนั้นแทนที่จะเอาแต่ท่องจำสูตรหรือไม่รู้ว่าความหมายแต่ละส่วนในวงเล็บคืออะไร ลองคิดตามแบบที่คุณคิดนั่นแหละครับ สูตร Excel เขาถูกคิดสร้างสรรค์มาอย่างดีมาก
.
เชิญติดตามตอนต่อไปนะครับ ถ้าเป็นสูตรพวก SumIF SumIFS เขาสร้างขึ้นมาโดยใช้หลักอะไร
